نورالدين محمد بن محمد عوفي بخارايي: از مشاهير و نويشندگان اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم است. پدران وي از اصحاب رسول بوده است به همين دليل خاندان او به عوفي معروف هستند.
تولد و تحصيلات وي در بخارا بوده است.
وي كتاب لباب الالباب را به نام وزير عين الملك فخرالدين مي نويسد و كتاب جوامع الحكايات را به دستور پادشاه مي نويسد.
معتبرتين كتاب عوفي كه به زبان فارسي نوشته شده جوامع الحكايات و لوامع الروايات است و محتواي آن فوايد تاريخي و ادبي است. اين كتاب 4 جلد 25 بابي دارد.
عوفي از مآخذي مانند تاريخ و ادب و قصص و حكايت هاي رجال شعر نثر استفاده كرده كه هم اكنون آن ها در دست نيست و به خاطر سفرهايي كه كرده جنبه ي تاريخي كتاب اهميت فراوان دارد و بسيار از مؤلفان از اين كتاب به عنوان منبع استفاده كرده است.
لباب الباب: اين كتاب تذكره ي شعراء ايران تا اوايل قرن هفتم است و دو جلد دارد.
جلد اول: ذكر شاعراني كه از ميانهي ملوك و وزراء برخاسته اند تا زمان مؤلف.
جلد دوم: در ذكر طبقات شاعران ايران منسوب به دربارهاي ايراني از عهد طاهريان تا عهد تأليف كتاب در دستگاه سلطنت ناصرالدين قاجار.

بزرگترين پزشك قرن ششم و كسي كه به قول بيهقي علم طب و ساير علوم مسلط بوده است. مدتي از عمر خود را در خراسان و مدتي را در خوارزم بوده است. 
ولادت او به سال 434 در جرجان و وفاتش به سال 531 در مرو اتفاق افتاد.
علم حديث را از امام ابوالقاسم مشيري فرا گرفت و علم طب را از ابي الصادق آموخت.

اهميت جرجاني به دو دليل است:
1ـ اولين كسي بوده بعد از ابن سينا كه آثار خود در همه ي مباحث علم طب چنان چه قدما مي انديشيدند با تحقيقات و مطالعات جديد مورد مطالعه قرار داده است.
2ـ مهم ترين آثار طبي او در زبان فارسي پديد آورد.

از كتاب هاي معروف ايشان: اغراض، ذخيره، يادگار، كتابي در رد بر فلاسفه، كربيوم و ليله و وصيت نامه.
كتاب ذخيرة خوارزم شاهي كه سيد اسماعيل آن را به سال 504 به نام قطب الدين محمد بن انوشتكين خوارزم شاه به فارسي نوشته از زمان تأليف به بعد همواره جزء اركان كتب طبي شمرده مي شود. اهمتي اين كتاب به اين دليل است كه به زبان فارسي تأليف شده است. ذخيره در 12 مجلد است كه هر كتاب خود به چند باب و فصل تقسيم شد، ايشان در اواخر عمرشان ذخيره را به عربي ترجمه كردند.