امير امام رشيدالدين سعد الملك محمد بن جليل، نسبش به يازده واسطه به خليفه ي ثاني ميرسد. او در بلخ متولد شد و تحصلاتش را نزد امام ابوسعد هروي به اتمام سانيد.
تخلص رشيد به وطواط به خاطر جثه ي كوچك او ميباشد و وطواط مرغي از جنس پرستو است. وطواط مدتي را در دربار بوده كه بعد از فوت وي در سال 551، همچنان در آن دربار اقامت داشته و تا مدتي در خدمت پسر به نام ايل ارسلان بوده است.
وطواط با عده اي از مشاهير و رجال زمان خود نيز رابطه داشته و اين رجال و مشاهير وطواط را مدح گفته اند. فوت وطواط را به روايتي به سال 573 دانسته اند و به روايت ديگر 578.
آثار معروف وطواط :
1ـ حدائق الحر في دقايق الشعر: اين كتاب درباره ي برخي مباحث معاني و بيان و صنايع لفظي و معنوي است. 
2ـ نثر// من كلام اميرالمؤمنين علي (ع) كه اصل آن را بحرجاخط از مجموع كلام امام علي انتخاب كرده.
3ـ ابكارالافكار: اين نسخه در 69 ورق است و رشيد وطواط در عهد خوارزم شاه نوشته است.